Atalanta’ya veda eden Josip Ilicic’in son hali toplumsal medyada çok konuşuldu. Girdiği derin depresyon, eşinin onu aldatmasıyla ilişkilendirildi. Hakikaten Josip Ilicic’i eşi aldatmış mıydı? Trajedi, hüsran ve hayal kırıklığından oluşan şahsî seyahatinde Josip Ilicic birçok sefer yara aldı hayatında. Yarım kalan çocukluğunun anısı donuk mimiklerine işlemişti. Savaştan kaçan bir çocuktu, babasını şimdi tanımayacağı yaşta savaşta kaybetmişti. 1.90 uzunluğundaki futbolcu, boksör vücudunda bir balerin üzere alanda sol ayağıyla herkesi büyülerken geceleri karanlıktan korkan bir adamdı birebir vakitte. Çelişkilerin adamıydı ve ömrü boyunca anlaşılmaya çabaladı. Ve kıssanın sonunda siz karar verin, kimse onu anlamış mı?
Josip Ilicic’in çocukluk fotoğraflarına ulaşmak neredeyse imkansız. Zira o bir savaş çocuğu. Babasını şimdi 1 yaşındayken kaybediyor ve bir yanı daima eksik kalıyor.
Ilicic’in kıssası 1988 yılında Yugoslavya’da başladı. Dünyaya gelmek için yanlış yer ve yanlış vakitti. Hırvat anne ve Sloven babanın oğluydu. Babasının vefatıyla birlikte annesiyle Slovenya’nın Kranj kentine göç ettiler.
Buraları düzgün hatırlayın. Çocuk Ilicic futbolu sığındıkların meskenin bodrum katında başladı. Pek arkadaşı yoktu ve ağabeyiyle birlikte daracık alanda birbirlerini çalımlıyorlardı. Ilicic sokaktan gelmemişti, Ilicic sığınakta büyümüştü…
Hayata tutunmak için bir sebepti futbol ama karmaşık kişiliği alana da yansıyordu. Antrenörleri bu süper futbolcuya mevki belirlerken zorlanıyorlardı. Ilicic kendi futbolunu oynuyor ve kimsenin beklemediği hareketler yapıyordu.
Slovenya’da oynarken küme düşmüştü. Hayal kırıklıklarına bir yenisi daha eklendi. Futbolu bırakmak o vakit da aklının bir köşesindeydi. Onun yeteceğine güvenenler sayesinde ülkesinin ekibi Maribor’a transfer oldu ve orada yeteceğini Avrupa’da gösterme fırsatı buldu.
Maribor’a 2010 yılında 80 bin Euro bedelle transfer olurken, Palermo’ya 2 ay sonra 2.3 milyon Euro’ya transfer olmuştu. İşler güzel gidiyordu. Kendisine bahşedilen yeteneği sunmak için elinde imkan vardı.
Ilicic kolay bağlanan biriydi. Bir bağ kurduğunda kolay kolay kopamazdı arkadaşlarından. Fiorentina’da oynarken arkadaş olduğu Davide Astori’nin vefatı onda şok tesiri yaratmıştı.
Yakın arkadaşının vefatından sonra içine endişe saplandı. Yıllardır içinde saklanan mevt korkusu yakın arkadaşının vefatının akabinde Ilicic’i tekrar esir almıştı.
Lenf bezi büyümüştü ve hastanede geçen mühlet boyunca mevtten daima korktu. Eşini ve kızlarını düşünüp durdu. Bensiz ne yapacaklardı? Babasız büyüyen bir adam için bu gerçek bir problemdi ve travmalarla geçen çocukluğu onun zihnini daima tetikliyordu.
Atalanta’daki yakın arkadaşı Papu Gomes onu en güzel anlayanlardan biriydi. Kaptanıydı. Teknik yönetici Gasperini de ona baba şefkati göstererek ekibin bir modülü haline getirmişti.
Soyunma odasındaki lakabı somurtkanlığı yüzünden ‘babaanne’ olmuştu. Pek gülmüyor ve cümbüşlere katılmıyordu. Onu sahiplenen insanların ortasında kendisini inançta hissediyordu.
Ilicic birinci gelen depresyonu atlatmaya çalışırken pandemi süreci tekrar onu depresyonun karanlık sularına çekti. Karantinada geçen müddet onu sığınaktaki çocukluğuna götürdü. Yalnızca olağan biri olmak istiyordu. Onun için neredeyse imkansızı istiyordu…
Karantinada kaldığı müddet zarfında teknik yöneticisi ve arkadaşları ona daima dayanak verdi. Alanlara dönmesi için değil, kendisini yalnızca ve yalnızca ‘normal’ hissedebilmesi için.
Bir yandan da Josip Ilicic kendisini anlamayan, anlamakla ilgili bir kederi olmayan basınla uğraşmak zorunda kalmıştı. Söylentilere nazaran eşi Tina Polovina onu aldatmıştı. Hem de Ilicic onları yatakta yakalamıştı.
Depresyonda olan birisi için çıkartılan bu telaffuz çok yaralayıcıydı. Söylentilerin birinci gününün akabinde eşiyle bir fotoğraf paylaştı. Denildiği üzere Josip Ilicic’in depresyona girme sebebi aldatılmak değildi, bahis çok daha derindi.
Josip Ilicic’in dünyalar hoşu iki hoş kızı var ve eşiyle hala evli. Söylenildiği üzere bir boşanma olmadı hayatında.
Atalanta’da bizleri alandaki zarafetiyle ve birebir vakitte sertliğiyle büyüleyen Josip Ilicic artık futboldan uzak duracak. Bazıları onun son halinden ötürü eşini suçlamaya devam ediyor lakin yakın arkadaşları onun için en düzgünü neyse onu yapması konusunda büsbütün dayanak veriyor.
Depresyondaki süreci boyunca daima yanında bir baba üzere duran teknik yöneticisi Gasperini, Atalanta’dan ayrılan öğrencisine sevgilerini hissettirmek için son bir defa tribünlerin önüne çıkartarak yıldız futbolcuyu onurlandırdı.
Hayatının bu devrinden sonra ne yapacağı hakkında bir fikrimiz şimdi yok ancak her ne olursa olsun bizlere yaşattığı heyecan dolu anlar için Ilicic’e bir sefer daha teşekkür ederiz. Dünyanın her yerinden kendisini seven beşerler olduğunu unutmaması dileğiyle…