Bu yazıya nasıl başlamam gerektiğini uzun uzun düşündüm, birkaç kere denedim ancak sonra yazdıklarımı sildim. Zira olayın tüm görüntülerini izledim. Beşerler nasıl pisi pisine ölür, nasıl onca kişinin gözleri önünde katledilir gördüm..
Hissettiğim hisleri anlatmak da biraz sonra okuyacağınız cümlelerin sahibinin acısını da etmek imkansız!
O nedenle elimden geldiğince kısa kesip sizi Rıdvan Güçlü’nün kelamlarıyla baş başa bırakmak istiyorum. Pekala kimdir Rıdvan Güçlü?
Rıdvan Güçlü 12 yıldır İzmir’in Bayraklı ilçesinde yaşayan, 37 yaşında, evli, 2 çocuk babası bir güvenlik vazifelisi ve bir hayvansever. 10 Haziran günü öğlenden sonra hayatı bir daha asla eskisi üzere olmamak üzere değişti. Güçlü o gün hem karısını hem de anne babasını kaybetti… Niçin mi?
‘Yok yere!’
Ona yaşananları sordum, yutkunarak anlattı ve bir de soru sordu ki yanıtı ne yazık ki havada asılı: “İki bayan buracıkta can verdi, soruyorum size nerede bu bayan dayanışma dernekleri?”
‘Öncelikle bu acı günümde yanımda olan herkesten Allah razı olsun. Sizin üzere birkaç kişi daha var arayan soran. 10 Haziran günü akşam üstü saat 4 civarı baldızım aradı ‘Yetiş annem babamı vurdu’ üzere bir şeyler söyledi. Panik halindeydi, anlamadım lakin apar topar işten çıkıp konuta geçtim.
Sokağa girdiğimde ambulansları ve polis otomobilini gördüm. İnsan o an ne yaptığını tam hatırlayamıyor lakin bildiğim kadarıyla ambulansların tarafına hakikat yöneldim. Birinin içinde canım eşime, başkasında babama ve başkasında de anneme kalp masajı yapıldığını gördüm. O sırada aklıma çocuklar geldi, sordum bir öğretmen eşliğinde okula götürülmüşler. Bu esnada üçünün de kalleşçe vurulduklarını öğrendim. Baldızım da başına sopa yemiş hastaneye kaldırılmıştı. Yola çıktım. Ambulansların üçü de başka hastanelere gitti, ben de peşlerinden.
İlk hastanede canım eşimin, ikinci de babamın vefat haberini aldım. Üçüncü hastane yolunda Allah’a dua ettim ‘Ne olur annemi alma, bari o bizle kalsın’ diye… Lakin beyhude hastaneye vardığımda onu da kaybetmiştim.
Acımı tanım etmek mümkün değil. Biz 12 yıldır bu mahallede oturuyoruz. Cinayeti işleyenler de 30 yıldır buradalar. Daha öncesinde ortamızda bir arazi sorunu olmuştu. Karşı taraf babamın toprağına el koymuş tapudan vazifeliler gelmesine karşın ‘Burası benim vermem’ diye ısrar etmişti. Bu yüzden de binalar ortasına branda çektik, yüz yüze gelmemek için. Arazi işini de mahkemeye devrettik, babam ‘Adalet yerini bulur’ diyordu.
O gün tetiği çeken kişinin ismini duyduğumda aslında şaşırdım zira onunla daha evvel muhatap olmamıştık lakin akrabaları Mehmet K. ve Köksal K.’nın babam konutta yokken eşime de kaynanama da baldızlarıma da tehditler savurduğunu biliyorum. Hatta baldızım gebeyken üzerine otomobil sürmüşlerdi bir defasında.
Bunlara sessiz kalmadım natürel ki. 4-5 sene evvel onlarla konuştum. Çok uygar bir konuşmaydı, insanca uyardım ve aslında o günden bugüne kadar da sorun çıkmadı.
Dediğim üzere brandayı da çektiğimiz için birbirimizden uzak duruyorduk. Gelelim o güne; kayınpederim her vakit köpekleri besleyen, sokak hayvanlarına yemek su veren biriydi. Kaynanam da o denli. Benim de bir köpeğim vardı fakat iri olduğu için şikayet ettiler ben de yalnızca laf olmasın diye içim acıyarak sahiplendirdim. Yani hayvan konusunda da mümkün olduğu kadar dikkatli davranıyorduk.
Olay günü ‘bize havladı’ denilen köpek mahallenin köpeği. Parkta çocuklarla oynayan ve hepimizin beslediği bir hayvan. Saldırgan değil. Lakin köpeklere taş atarsanız, tekmelerseniz havlarlar.
Bu şahıslarında daha evvel taş attıklarını ve annemin onları uyarması üzerine anneme küfür ettiklerini de biliyorum.
Bir erkek bir bayana nasıl bu türlü hakaret eder? Bir erkek bir bayanı, savunmasız bir bayanı, bir insanı nasıl bu türlü katledebilir? Bu erkekliğe sığar mı?
Babamı vuruyor, annemi vuruyor o sırada eşim çıkıp “Bana tampon yapacak bir şeyler verin!” diye bağırıyor.
O şahsa karşı ne bir atak ne de bir kelam var. Anne ve babasının üzerine kapanıyor. O kişi ise ailesini korumaya çalışan canım eşimi sırtından 4 sefer vuruyor. Bu insanlığa sığar mı? Polise ‘Kendimde değildim’ demiş. Görüntülerde var. Kendinde olmayan kişi şarjör değiştirmek için geri gidiyor, baldızımı da çocuklarımızı da vuracağını söylüyor ve ne hikmettir ki silah tutukluk yapıyor. Yapmasa onlar da şu an ölmüşlerdi. Bu kişi nasıl kendinde olmadığını sav eder?
Şu an soruşturma devam ediyor, ben video çeken insanlara da kızgın değilim. Toplumsal medyada video çekeceğine yardım etselerdi diyorlar ancak bu dönemde kim kimin için silahın önüne atlar? Lakin canım eşim yapardı, o da gitti.
Destek alıp almadığımızı sormuşsunuz. Haytap ve avukatları dayanak veriyor. Onun dışında ne arayan ne soran oldu. Yöneticilerden, bayan derneklerinden kimse bize ulaşmadı. Kuzenim toplumsal medyadan sesimizi duyurmaya çalışıyor. Lakin bugüne kadar çok başarılı olamadık.
2 oğlum var. Biri 11, başkası 8 yaşında. Tüm bu olaylar onların gözleri önünde oldu. Büyük oğlum sessizleşti, konuşmuyor. Pedagogdan yardım alıyoruz fakat bu süreçte ne yapacağız? Bu çocuklar bu olayı nasıl anlatacak? Ben nasıl hayatıma devam edeceğim? İnanın bilmiyorum. Burada bu sokakta 3 can katledildi. 2 kadın öldürüldü. Bayan cinayetlerini engelleme platformları nerede? Benim sesimi neden kimse duymuyor?’