ZEYNEP TUBA KESİTLİ
Çocuklar için yazmaya ne vakit başladınız?
Çocuklar için yazmaya hayli geç bir yaşta başladım. Doğrusunu söylemek gerekirse ben yazmaya çok geç başladım ve daima çocuklar için yazdım. Yirmili yaşlarda başlayan yazma serüvenim hâlâ devam ediyor. Sınıf öğretmeniyim. 20 yıldır çocuklarla vakit geçiriyorum. En çok konuştuğunuz, dertleştiğiniz şahıslar çocuklar olunca bir vakit sonra onlar üzere düşünüp, onlar üzere konuşmaya başlıyorsunuz. Ruhunuz 10 yaş civarında takılı kalıyor. İsteseniz de soyut sözler, çok sözlü cümleler kuramıyorsunuz. Meslek icabı çocuk edebiyatına yatkın hâle geliyorsunuz. Bu yüzden çocuklar için yazmaya başladım. Buradan yazmayı düşünen insanlara bilhassa de gençlere haddim olmayarak bir tavsiyede bulunmak istiyorum: Lütfen bir an evvel yazmaya başlayın. On yaşında da yazmaya başlasanız, seksen yaşında da yazmaya başlasanız yürümeniz gereken yol birebir uzunlukta. Erken başlamanın bu yolu kat etmede yararı olacağını düşünüyorum.
LEVENT SAKİN BİR ÇOCUK
Levent serisi çok sevildi. Başladıktan sonra serinin devam kitaplarını okumak istemeyen çocuk neredeyse yok. Sizce çocuklar Levent’i neden bu kadar çok sevdi?
Levent’in bu kadar çok sevilmesinin sebebi sanırım karakterinde saklı. Kesin konuşmak istemiyorum ancak hiçbir özelliği olmayan tek kitap kahramanı Levent olabilir. Öğrencilik hayatımıza baktığımızda çok çalışkanları yahut çok yaramazları hatırlarız. Fakat pek sakin, ağırbaşlı öğrencileri pek hatırlamayız. Bu özellikteki şahıslar okulun büyük çoğunluğunu oluştursa da göze batmazlar. Levent, bu büyük çoğunluktan bir tanesi. Çocuklar sanırım kendilerini buluyorlar kitapta. Levent’in sivri rastgele bir özelliği yok. Sakin, akıllı, uslu ve son derece uyumlu bir çocuk. Levent’in asıl sorunu, kardeşi ve arkadaşları. Onlar son derece eğlenceli karakterler. Tahminen de bu yüzden çok sevildi Levent.
“Çocuklara kitap okumayı sevdiren yazar” olarak anılmak nasıl bir his?
Bu çok hoş ancak birebir vakitte beşere sorumluluk yükleyen bir cümle. Okumayı sevdiren pek çok müelliften birisiyim. İnsanlara okumayı sevdirmenin daha da kıymetli olduğu bir vakitte yaşıyoruz. Kendi çocukluğumda bu iş daha kolaydı. Bir sürü arkadaşımız, pek çok oyunumuz vardı. İnternet, onlarca kanal, binlerce çizgi sinema yoktu. Okumaya vakit kalıyordu. Kitap en eğlenceli aktivitelerden birisiydi. Lakin günümüzde kitabın uğraş etmesi gereken tablet, internet ve toplumsal medya üzere pek çok rakip var. Bu yüzden okumayı sevdirmek başlı başına bir iş. Kitaplarım okumayı sevdiriyorsa ne keyifli bana! Benim de aslında yazma hedefim bu aslında.
Keşke ben yazsaydım dediğiniz çocuk kitabı var mı?
Bu mevzuda pek çok kitap ve müellif ismi verebilirim. Ben bir Jules Verne hayranıyım. Kitapları çocuk kitabı değil lakin onun pek çok kitabını ben yazmak isterdim, diyebilirim. Onun hayal gücü inanılmaz. Birinci kere sanırım 4.sınıfa giderken bir oturuşta okumuş, bitirdikten sonra bir on dakika kadar ayağa kalkamamış, adeta büyülenmiştim. “Çocuk Kalbi” bana daima farklı gelir. Neredeyse her on yılda bir okurum. Her keresinde farklı hisler uyandırır bende. Onu da yazmayı isterdim. Roald Dahl’ın “Matilda”sını, David Almond’un “Dünya Büyülü Bir Yer” isimli kitabını ve ülkemizden Behiç Ak’ın “Yaşasın Ç Harfi Kardeşliği”ni de yazmayı isterdim.